Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826. "Najważniejszą... rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich" - napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał breve aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała:

"Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. (...) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra". Kilka lat później dodała: "Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata".

Papież Leon XIII w breve z 13 czerwca 1881 roku napisał m.in.

"Paulinie Jaricot ... zawdzięczamy szczęśliwy pomysł rozdzielenia wśród piętnastu osób piętnastu dziesiątków Różańca. W ten sposób ... cudownie rozpowszechniła i uczyniła nieustanną modlitwę do Matki Bożej".

Założycielka Żywego Różańca, Paulina Jaricot pragnęła, aby modlitwa różańcowa wsparła zainicjowane przez nią kilka lat wcześniej Dzieło Rozkrzewiania Wiary, które w stulecie powstania, 3 maja 1922 roku, papież Pius XI uczynił Papieskim i polecił wprowadzić w całym Kościele. Misyjne korzenie Żywego Różańca na nowo odkrył w latach pięćdziesiątych XX wieku dyrektor Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary w USA, abp. Sheen.

Rozpoczynając 25. rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił Rok Różańca (okres od października 2002 do października 2003 roku). Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, „aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli żywe róże składają się z 20 osób.

W Roku Różańca Jan Paweł II podziękował członkom Żywego Różańca na całym świecie za to, że modląc się w papieskich intencjach misyjnych wspierają dzieło ewangelizacji na wszystkich kontynentach, a tym samym i jego posługę.

Ceremoniał Żywego Różańca
Obecnie Żywy Różaniec istnieje prawie w każdej parafii, także w naszej. Parafialna wspólnota Żywego Różańca jest jednostką autonomiczną, tzn. wspólnoty parafialne nie łączą się w struktury ogólnokrajowe, czy światowe. W Polsce obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez ojca Szymona Niezgodę OP w roku 1977 dla uczczenia stulecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana kardynała Wyszyńskiego.

Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:

• w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
• Narodzenia Pana Jezusa (25 XII),
• Ofiarowania Pańskiego (2 II),
• Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III),
• Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),
• Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII),
• w święto Królowej Różańca świętego (w naszej Parafii w pierwszą niedzielę października)
• oraz Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII).

Zgodnie z Ceremoniałem, Żywym Różańcem kieruje Rada, którą tworzą zelatorzy, czyli kierownicy, wszystkich róż. Raz w miesiącu Żywy Różaniec dokonuje zmiany tajemnic różańcowych. Imiona nowo przyjętych członków wpisuje się do parafialnej Księgi Żywego Różańca. Wspólnota Żywego Różańca uczestniczy każdorazowo w pogrzebie zmarłego członka oraz w specjalnie zamawianej Mszy św. za spokój jego duszy.

Wspólnota Żywego Różańca
Parafia św Marii Magdaleny w Czarnkowie

Główna zelatorka -Gabriela Skowron 

Róża  (1)    p.w.   Św.   Jana Pawła II                      zelator             Halina Terlecka
Róża  (2)    p.w.   Św.  Wojciecha                            zelator             Kazimiera Florek
Róża  (3)    p.w.   Św.  Urszuli                                 zelator             Helena Błaszczyk
Róża  (4)    p.w.   Św.  Ojca Pio                               zelator             Barbara Jędrzejewska 
Róża  (5)    p.w.   Św.  Franciszka z Asyżu                 zelator            Maria Witt 
Róża  (6)    p.w.   Św.  Teresy od Dzieciątka Jezus      zelator           Hanna Gadzińska
Róża  (7)    p.w.   Św.  Andrzeja Boboli                     zelator            Elżbieta Domagalska
Róża  (8)    p.w.   Św.  Maksymiliana Kolbe                zelator           Gabriela Skowron

Różaniec rodziców za dzieci

Róża  (1)    p.w.   Św.  Joanny Beretta Molla             zelator             Edyta Chodzyńska
Róża  (2)    p.w.   Św.  Moniki                                 zelator             Danuta Grabarz
Róża  (3)    p.w.   Św.  Józefa                                 zelator             Lucyna Górzna
Róża  (4)    p.w.   Św.  Louisa i Zelie Martin              zelator             Justyna Grabarz
Róża  (5)    p.w.   Św.  Rity                                     zelator             Hanna Gadzińska
Róża  (6)    p.w.   Św.  Stanisława Kostki                  zelator             Małgorzata Szymczak